Opinie en commentaar
24 juni 2011, Ja, zo zijn de parasieten, Gerrit Komrij in de NRC (inclusief reacties)
“Blijf met uw bloedvingers, uw graaiblikken, uw verzeepte en verzande hersenen, uw armzalige pogingen tot enige schijn van herseninspanning af van onze cultuur. U mag uw rotcenten houden, heren, graag zelfs, die centen zijn ons probleem niet, uw half-apendom is het probleem — verlos ons van uw minachtende, denigrerende praatjes over kunst.”
24 juni 2011, Nederlandse Lente, Jorinde Seijdel in Metropolis M (inclusief reacties)
“We stuiten op de grenzen van de representatieve democratie, waarbij de burger feitelijk alleen bij verkiezingen zijn stem echt kan laten gelden. Politiek en gemeenschappelijk handelen en processen van openbaar debat worden gefrustreerd in een neoliberale ruimte die niet werkelijk publiek meer is. Hier komt bij dat we ons in de Nederlandse kunst en cultuur aandoenlijke amateurs tonen in het organiseren van verzet en het mobiliseren van de menigte.”
23 juni 2011, Cultuur in context; het behoud van wat is geleerd, door Jermiah Day, open brief, in Metropolis M (inclusief reacties)
“Terwijl de geplande bezuinigingen streng zijn, gaat de ideologische wond veel dieper. Management- en markttermen verhullen niet wat wordt aangevallen. De geleefde tradities en praktijken en de leidende beginselen van het naoorlogse Europese humanisme worden achtergelaten.”
23 juni 2011, Het tegendeel van een Gouden Eeuw, door het Vlaams Theaterinstituut
“Nergens wordt zo ingrijpend gehakt als in Nederland. Dat leidt in het buitenland tot verbijstering over de kortzichtigheid en het schijnbaar sadistische genoegen waarmee een land zijn gestaag opgebouwd cultureel kapitaal en internationale excellentie te grabbel gooit in een roekeloos experiment — bij voorbaat gedoemd om te mislukken.”
22 juni 2011 ‘Despotic Powers’, Metahaven in Metropolis M (inclusief reacties)
“Het geloof (...) in een geïnstitutionaliseerde gepolitiseerde kunstensector (...) ijvert om een positie die voortvloeit uit een maatschappelijke consensus waarin deze functionaliteit geaccepteerd is. Dat is een situatie die in deze maatschappelijke constellatie niet per se gedragen wordt.” (Jack Segbars in reactie)
22 juni 2011 ‘Tijd voor een Burgervisie 2.0’, Matt Poelmans in de Volkskrant (inclusief reacties)
“Met de opkomst van Web 2.0 is niet alleen Ambtenaar 2.0 opgestaan, maar heeft ook Burger 2.0 zijn opwachting gemaakt. Die burger laat zich niet opdelen in een klant van dienstverlening, inwoner van een gemeenschap of kiezer van een bestuursorgaan. Daarom moet een nieuw sturingsmodel voor publieke organisaties uitgaan van een integrale burgervisie, waarin de representatieve en de participatieve democratie samen gaan. Bovendien moet burgerparticipatie structureel zijn ingebed in de werkwijzen.”
21 juni 2011 ‘Dit is de vraag: In wat voor maatschappij willen wij leven?’, Jonas Staal op joop.nl (inclusief reacties)
“De keuze vandaag is die tussen de controlemaatschappij en de democratische samenleving. Deze regering staat een systematische aanval voor op alle kritische componenten in onze cultuur. Dat gaat rechters, politici, journalisten, onderwijzers, flexwerkers, academici en kunstenaars allen en gezamenlijk aan.”
20 juni 2011 ‘Niemand hoort het hart van links nog kloppen’, Johan Fretz in de Volkskrant
17 juni 2011 ‘Politiek liet de kunst nooit met rust’, Gerard Drosterij in de Volkskrant
16 juni 2011 ‘... om een indruk te geven’, Arie Altena op zijn weblog ariealt.net
10 juni 2011, ‘Anthony Grayling en zijn nieuwe elitaire universiteit’, Carel Peeters in Vrij Nederland’s Republiek der Letteren.
10 juni 2011, Geachte heer Zijlstra, Vereniging De Zaak Nu
10 mei 2011 ‘Protest is niet het antwoord’, Sander Hiskemuller in Trouw
23 februari 2011, ‘Het gaat niet om kunst, het is een sociale strijd’, Bas Heijne interview in de Groene Amsterdammer
(...) “omdat de elite geen onvervreemdbare eigenschappen heeft, moet je op een andere manier laten zien dat je erbij hoort — door bepaalde mores te hanteren, op een bepaalde manier te praten, te denken, te redeneren. Dat is de paradox: de openheid van de elite werkt conformisme in de hand, het is veel strikter dan de ongedwongen sfeer doet vermoeden. (...) omdat er geen nadrukkelijke, zichtbare elite is, zullen mensen die er niet bij horen niet snappen waarom ze er niet bij horen. En mensen die zich er wél toe rekenen, worden constant geplaagd door onzekerheid of ze er nog steeds bij horen.
30 september 2010 ‘Investeren met cultureel kapitaal’, Jouke Kleerebezem, ingezonden brief naar de Volkskrant, niet geplaatst