kunst verdient beter!
Naast een luid protest tegen de dramatische bezuinigingen op de culturele sector door de zittende regering moeten vooral argumenten voor de kunst klinken. Niet alleen de bezuinigingen op cultuur, maar juist de kunsten zelf verdienen nu onze volle aandacht! Laten we niet vergeten dat de huidige bestuurders kunnen rekenen op bijval uit de samenleving. Het goed verbreide idee dat kunst een uit belastinggeld gestolen subsidie verslindende bedrijfstak is, met een elitair publiek, is het resultaat van retoriek en propaganda — en daarom zo hardnekkig. De protesten uit de culturele sector moeten zich niet alleen tot de politiek richten, maar onverwijld en met verve het onbegrip over de aard en waarde van de kunsten bestrijden. Argumenten zijn er evenveel als er kunstwerken zijn. Ze met gevoel voor humor en met intelligent uiterlijk vertoon aan te bieden is een beslissende voorwaarde: Noblesse oblige... juist voor de kunsten.

De retoriek tegen de kunsten is niet nieuw of door deze regering uitgevonden. Het misverstand dat de kunstensector geheel afhankelijk zou zijn van belastinggelden is diep geworteld. De culturele industrie en de ermee goede zaken doende andere (kennis-, media-, entertainment-) industrieën vertegenwoordigen ook in financieel-economisch opzicht aanzienlijke belangen in de samenleving. Niet alleen zijn er onverzadigbare markten voor de eigen producten in kunst, kennis, media en entertainment, de gehele dynamiek van maatschappelijke krachten wordt door communicatieve en informatieve, beeldvormende processen aangezwengeld. Het culturele vermogen van de samenleving draait op de productie en investering van cultureel kapitaal: het werk van beeldend kunstenaars, auteurs, ontwerpers, fotografen, architecten, musici, theatermakers, cineasten, tentoonstellingsmakers, dansers, critici, galeriehouders, museum- en theaterdirecties, conservatoren, uitgevers, drukkers en fabrikanten van culturele producten, mediaproducenten, uitzendgemachtigden, culturele internetondernemers en zo voort. De productie en verspreiding van cultuur is een van de weinige zowel intellectuele als economische aandrijfmechanismen van de samenleving.

Kunst verdient beter dan een marginale plek in het maatschappelijk discours. En een gezonde culturele industrie zet meer om dan menig andere industrie.