What is the HoA, actually?
 
First edition HoA pamphlet covers, 24pp, 2025 / Omslagen van de eerste editie van het HoA pamflet, 24 pagina's, 2025
The House is in the making
This object existed before its name, as a souvenir and as a model. We remember our houses and we model them before, during and after their existence. House and home existed for ever, to afford, even generate, protect and enhance the living that goes on inside of it, which in return produces it actively and shapes all existence within it and outside of it. House and home are alive and part of every existence.
I do not live in nature. I am part of it, I very much live with it, but not in it. I live in a place, a construction, a house. I know that my house is full of life, full of living. Full of nature. Unless I brought it in myself, it found its way to my dwelling all by itself. It is invasive. It thrives inside my intimate space. I breath it and it breathes me. The house is a system, an ecology and an economy. It functions in many ways to maintain our shared system, at the benefit of all existence that makes part of it. The house is extravagant, it dares to venture out into the world. The house is a medium. As Hakim Bey [1] had it: ‘culture is our nature’. I live in nature, after all.
You find yourself in The House of Affordances. ‘You are here’. How you got here is part of your story. You drifted and washed up at the house. You remember previous houses? Did you ever consider having one, building one, living in one? Once on a flight from Amsterdam to New York an American woman who set next to me confessed “you are living my dream”, when I had sketched her my at that time recent move with my family, to a large house in the French countryside.
The House of Affordances is part of a dream that links my urgencies and interests for art and life. I know art and life to cross-reference to no end [2], since they are both part of that system in which culture is our nature. Art and life move us in every sentence of the word, in every direction, and at every level of existence. Our life and art need homes. When the model house of HoA was brought to my attention by Helen Frik of the Frik Hovy Foundation [3], I got triggered. Here was a place, a construction of fantasy, an object to play with, a memory palace and community model rolled into one. A souvenir and a model, just waiting there to expand into my practice.
The House is in the repertoire
Houses, spaces and places, as spatial/informational systems that afford and enhance interaction of our minds and bodies, have been part of my artistic repertoire since early on—my mother being an architect, my father a sociologist. They had met during post-ww2 reconstructing work for the Dutch Youth Hostels Association, the ‘Nederlandse Jeugdherberg Centrale’, NJHC. Anyway, finding, designing, building, arranging a house, and managing and self-publishing a household, are very close to what I understand as a life lived and art made.
 
Exoskeleton and HoA object in studio, 2025 / Het exoskelet en Huis Veroorloving in het atelier, 2025
The House of Affordances makes room for alle these vital and urgent concerns. The Frik Hovy Foundation has afforded me the opportunity to stay in their model home. I moved the five stories wood and paper and wiring fabricated object, wxdxh measuring 94x79x85 centimeters, to a new studio in Amsterdam, where it has been fitted with a scaffolding construction material exoskeleton.
The Jefferson Airplane playing ‘House at Pooneil Corners’ from the rooftop of the Schuyler Hotel, 1968 (https://youtu.be/vuwMEiNg3B8?si=Xh6k_KpIYxcdUQkz)
(screenshot stills from Youtube Jefferson Airplane performing 'House at Pooneil Corners' from the Schuyler Hotel rooftop, collage including some related material, album cover, Life magazine cover, Schuyler Hotel ad) / Jefferson Airplane speelt ‘House at Pooneil Corners’ op het dak van het Schuyler Hotel in New York, 1968 (stills uit de film, met aanvullend materiaal, LP hoes, omslag van tijdschrift Life, advertentie Schuyler Hotel)
Since I work from the House of Affordances, it has hosted a temporary Palestinian Embassy in The Netherlands, while its Winnie the Pooh room reconnected me both to the Jefferson Airplane in Jean-Luc Godard’s footage of the band on the rooftop of the Schuyler Hotel in New York, performing ‘House at Pooneil Corners’ for his unfinished ‘1 A.M.’, One American Movie, and, following a different link, to Dutch translator of Robert Walser’s body of work and tribute to his life and work in a (alas disappeared) website, at the robertwalser.nl domain. Her name was machteld bokhove, in her own publications spelled like that, all lower case, who was also an architect, and retranslated and self-published A.A. Milne’s work [4], both Pooh and poetry.
Other threads to follow and to work from include of course a huge pile of literature on the production and experience of the house and the home. My main interest in that library is concerned with the situated experience of entering the object and its idealization in text and images, that are distributed as a contrast to the object that can travel but has to be installed/displayed in all of its physicality at any occasion. (...)
First I map. Enter it ‘endoscopically’ and link its interior, its spaces and their decoration and furnishing to the other wings that I consider part of the HoA ‘estate’. The house’s annexes include a French Wing and an Antisquad Studio. It also embraces Wunderkammer-like places of remembrance where I have been hanging around throughout my entire working life.
More on the House of Affordances can be found at my Instagram account and at thehouseofaffordances.com including the Intimacy/Contemplacy strands where souvenirs and models are shared.
Notes
[1] Peter Lamborn Wilson, aka Hakim Bey in ‘The Temporary Autonomous Zone’ (1990)
[2] Re:
[3] Artists Helen Frik and Hans Hovy expanded their practices into the Frik Hovy Foundation, which aims at not only to nurture their work, but also to support other artists. Please see their stichtingfhf.org site for further details on their project.
[4] The self-published titles by machteld bokhove (1949-2020) that I have been so lucky to discover, are: ‘Winnie de Poeh & Het Huis in Poeh-Hoek’ (edition of 100, 2014); ‘Winnie-de-Poeh’ (‘herdruk 2017’); Het Huis in ‘Poeh-Hoek’(‘herdruk 2017’); ‘versjes & tekeningen, A.A. Milne, E. Shepard’ (‘herziene herdruk 2017’) and (‘dit boekje is door de vertaler gemaakt uit liefde voor die andere creatie van A.A. Milne: Winnie-de-Poeh’).
Wat is dat Huis Veroorloving?
Dubbele pagina (12-13) uit het eerste HoA pamflet: Notes to Self, 2025, ‘AL IS ÉÉN / Alle kamers zijn één / kamer / Alle ingangen zijn één / ingang / Alle uitgangen zijn één / uitgang / Alle ramen zijn één / raam / Alle links zijn één / link’ / First edition HoA pamphlet, spread pages 12-13: Notes to self, 2025, ‘ALL IS ONE / All rooms are one / room / All entrances are one / entrance / All exits are one / exit / All windows are one / window / All links are one / link’
Het Huis is onder handen
Voordat het een naam kreeg bestond dit object al, als souvenir en als model. Zzals we ze modelleerden zullen we ons onze huizen herinneren: vóór, tijdens en na hun realisatie. Huis en thuis hebben altijd gediend om het leven zich er af te laten spelen—het zelfs voort te brengen, het te beschermen en te verbeteren, terwijl dat leven op haar beurt actief bijdraagt aan al het bestaan binnen en buiten het huis en dit verbetert. Huis en thuis leven. Ze maken deel uit van iedere bestaansvorm.
Ik leef niet in de natuur. Ik maak er deel van uit, ik ga er heel intensief mee om, maar ik woon er niet in. Ik woon op een vaste plek, in een bouw-werk, in een huis. Ik weet dat mijn huis vol leven zit, het is een en al met natuur gevulde levendigheid. Tenzij ik het zelf meebracht, heeft de natuur eigenhandig zijn weg naar mijn huis gevonden. Het is invasief. Het gedijt in mijn intieme ruimte. Ik adem het in en het ademt mij in. Het huis is een systeem, een ecologie en een economie. Het functioneert op vele manieren om ons gedeelde systeem in stand te houden, ten voordele van al het bestaan dat er deel van uitmaakt. Daarbij is het huis ook uitgaand. Het durft zich in de wereld te wagen. Het huis is een medium. Zoals ik bij Hakim Bey [1] las: ‘cultuur is onze natuur’. Ik leef uiteindelijk toch in de natuur, mijn natuur.
Je vindt jezelf terug in het House of Affordances, het Huis Veroorloving. ‘Daar ben je’. Hoe je hier terecht kwam maakt deel uit van je eigen verhaal. Je zwierf rond en belandde bij het huis. Herinner je je vorige huizen nog? Heb je ooit overwogen om er een te verwerven, te bouwen, er in te wonen? Tijdens een vlucht van Amsterdam naar New York bekende een Amerikaanse die naast me zat: ‘Jij leeft mijn droom’, toen ik haar had verteld over mijn toen recente verhuizing met mijn gezin naar een groot huis op het Franse platteland.
Het House of Affordances maakt deel uit van de droom die mijn preoccupaties en interesse voor kunst en leven met elkaar verbindt. Ik weet dat kunst en leven eindeloos naar elkaar verwijzen [2], omdat ze beide deel uitmaken van dat systeem, waarin cultuur onze natuur is. Kunst en leven drijven ons voort, in elke betekenis van het woord, in elke richting en op elk niveau van het bestaan. Ons leven en onze kunst hebben een thuis nodig. Toen Helen Frik mij (zoals later bleek ook namens de Frik Hovy Foundation [3]) dit modelhuis op haar atelier onthulde zag ik het direct voor me. Hier was een plek, een fantastische constructie, een object om mee te spelen, een geheugenpaleis en publieke ruimte in één. Een souvenir en een model, dat daar gewoon lag te wachten om in mijn werk te worden opgenomen.
Het Huis zit in het repertoire
Huizen, ruimtes en plekken, als ruimtelijke-informatieve systemen die de interactie tussen geest en lichaam aanwakkeren en articuleren, maken van jongs af aan deel uit van mijn artistieke repertoire—mijn moeder was architect, mijn vader socioloog. Ze hadden elkaar ontmoet tijdens wederopbouw werkzaamheden, na de Tweede Wereldoorlog, voor de Nederlandse Jeugdherberg Centrale. Hoe dan ook, het vinden, ontwerpen, bouwen en inrichten van een huis en het beheren en delen van een huishouden vormen voor mij de kern van een vitaal samenvallen van leven en kunst.
  
Ondertussen binnen / Meanwhile inside
De Frik Hovy Foundation bood me de mogelijkheid om als ‘artist in residence’ mijn intrek in hun modelhuis te nemen. Het door mij tot ‘Huis Veroorloving’ benoemde onderkomen biedt mij ‘op en rond het erf’ alle gelegenheid om dringende zaken aan te snijden. Ik verkaste het uit vijf etages bestaande, bxdxh 94x79x85 centimeter metende, uit hout, papier en bedrading geconstrueerde object naar een nieuw atelier in Amsterdam, waar ik het om te beginnen voorzag van een exoskeleton van steigerbuis. Het voegde zich als centraal punt in een zich langzaam weer vullende werkplek. Als een magneet trekt het in een wisselende configuraties het andere werk aan en biedt het onderdak.
 
Winnie de Poeh kamer in HoA / Pooh Room at HoA
Nu ik in alle ruimte en vrijheid in het House of Affordances werk, heeft het tijdelijk onderdak mogen bieden aan de Palestijnse ambassade in Nederland; heeft de Winnie de Poeh-kamer mij opnieuw in contact bracht met Jefferson Airplane in Jean-Luc Godards filmopnames van de band op het dak van het Schuyler Hotel in New York, waar ze ‘House at Pooneil Corners’ speelden voor zijn onvoltooide ‘1 A.M.’, One American Movie, en, via een andere link, met de Nederlandse vertaler van het oeuvre van Robert Walser en van een eerbetoon aan zijn leven en werk op een (helaas verdwenen) website, op het domein robertwalser.nl. Haar naam was Machteld Bokhove, in haar eigen publicaties machteld bokhove gespeld, die ook architect was en het werk van A.A. Milne [4], zowel Pooh als po‘zie, opnieuw vertaalde en in eigen beheer uitgaf.
Andere te volgen en te onderzoeken sporen liggen ingebed in een enorme stapel literatuur over de productie en beleving van huis en thuis. Mijn voornaamste interesse in die bibliotheek richt zich op de ervaring van en omgang met het concrete object én de idealisering ervan in tekst en beeld, in hun verspreiding, die van zo’n andere orde is dan de gebonden mobiliteit van het object, dat weliswaar kan reizen maar bij elke gelegenheid in al zijn materialiteit moet worden ge•nstalleerd in een ruimtelijke en sociale context. (...)
Eerst breng ik het in kaart. Ik betreed het ‘endoscopisch’ en verbind het interieur, de ruimtes en hun decoratie en inrichting met andere vleugels die ik als integraal onderdeel beschouw van het HoA ‘landgoed’. Zo behoren tot de bijgebouwen een Franse Vleugel en een Anti-kraak Atelier. Verder omvat het Wunderkammer-achtige herinneringsplekken waarop ik gedurende mijn hele werkzame leven terugkerend rondhang.
Noten
[1] Hakim Bey (Peter Lamborn Wilson) in ‘The Temporary Autonomous Zone’ (1990)
[2] Re: Robert Filliou's “L’art est ce qui rend la vie plus intéressante que l’art”—‘het is kunst die het leven interessanter maakt dan de kunst’.
[3] Kunstenaars Helen Frik en Hans Hovy breidden hun praktijk uit in de Frik Hovy Foundation, die zich niet alleen ten doel stelt hun eigen werk te beheren maar ook werk van andere kunstenaars te ondersteunen. Zie de stichtingfhf.org voor meer informatie.
[4] Eigen uitgaven van machteld bokhove (1949-2020) waarop ik de hand wist te leggen zijn: ‘Winnie de Poeh & Het Huis in Poeh-Hoek’ (oplage 100, 2014); ‘Winnie-de-Poeh’ (‘herdruk 2017’); Het Huis in ‘Poeh-Hoek’(‘herdruk 2017’); ‘versjes & tekeningen, A.A. Milne, E. Shepard’ (‘herziene herdruk 2017’) and (‘dit boekje is door de vertaler gemaakt uit liefde voor die andere creatie van A.A. Milne: Winnie-de-Poeh’).
|
